دست مه گل رو گرفتم و با خنده گفتم: - حسابی علف زیر پاش سبز میشه. نه؟
- تو دیگه شورش رو در آوردی.بیچاره گناهداره.
- من و تو گناه داریم عزیزم... حالا بدو سوار شو کهنبینتمون.
- از دست تو با این کارات.
- بده؟...همه آرزوی دوستی مثل من رو دارن.
- برمنکرش لعنت...حالا کجا می ریم؟
- نمی دونم... حالا بیا ازاینجا بریم!
سوار ماشین شدیم و حرکت کردیم.
از دانشگاه که فاصله گرفتیم، مه گل گفت : - تو دیوونهای دختر. آخه اینا ارزش دارن؟
- ارزش که نه ...اما تفریحدارن.
- من که تفریحی توشون نمیبینم.
- چون بی ذوقی.
- آخه دختر خوب، چی به تو میرسه ازاین آزار و اذیتها؟
- شاید یه روز بهت گفتم اما الان حوصلشرو ندارم!
- واقعاً از تو بعیده.